ایرانی اگر خودش نداند، یا اگر حتی نخواهد، باز هم زرتشتی است...
فرهنگ زرتشتی با ما تنیده و آمیخته شده... با وجود پوستین سامی که سالهاست بر تن کرده ایم، ولی فرهنگ نیاکانی مان همچنان در رگ و پی مان جریان دارد و از ما جدا ناشدنی است. همین که یک ایرانی سال نو خود را با
نوروز جمشیدی آغاز می کند،
همین که خوان نوروزی اش را از هفت فروزه اهورایی آذین می کند، همین که پایان سال آتش می افروزد، همین که روزهای پایان سال به آرامگاه نیاکانش سر می زند، همین که اسفند و بوی خوش بر آتش می ریزد، همین که به یاد درگذشتگانش دهش می دهد، همین که هنگام پیمان بستن حلقه بر دست می کند و... و ... و هزاران کار دیگر، این یعنی زرتشت در رگ و ریشه ما همچنان تنیده و جاویدان است... آری، زرتشت همان ایران است، جان ایرانشهر است. ایران و زرتشت چنان بهم تنیده اند که از هم قابل تفکیک نبوده و نیستند. اصلا با هم یکی هستند...
ایرانی راستین باشیم.